ไข้อีดำอีแดง (Scarlet Fever) เป็นโรคติดเชื้อแบคทีเรียที่พบได้บ่อยในเด็ก โดยมีลักษณะเด่น คือ มีไข้สูง ผื่นแดง และลิ้นเป็นสีแดงคล้ายสตรอว์เบอร์รี หากไม่ได้รับการรักษาอย่างเหมาะสม อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตรายได้

สาเหตุของไข้อีดำอีแดง

ไข้อีดำอีแดงเกิดจากเชื้อแบคทีเรีย สเตรปโตคอคคัส กลุ่มเอ (Streptococcus Group A) ซึ่งเป็นชนิดเดียวกับที่ทำให้เกิดโรคคออักเสบ เชื้อนี้สามารถแพร่กระจายผ่านการไอ จาม หรือติดจากการสัมผัสของใช้ที่ปนเปื้อนสารคัดหลั่งของผู้ติดเชื้อ

อาการของไข้อีดำอีแดง

อาการของไข้อีดำอีแดงมักปรากฏภายใน 2-4 วัน หลังได้รับเชื้อ โดยอาการที่พบบ่อย ได้แก่

• ไข้สูงกว่า 38.3°C
• เจ็บคอรุนแรง ต่อมทอนซิลบวมแดง อาจมีหนอง
• ผื่นแดงทั่วร่างกาย โดยเริ่มจากหน้าอก ลำคอ และลามไปแขนขา
• ลิ้นเป็นตุ่มแดงคล้ายสตรอว์เบอร์รี (Strawberry tongue)
• ผิวแห้งลอกหลังผื่นเริ่มจาง
• คลื่นไส้ อาเจียน ปวดศีรษะ และปวดท้อง

การวินิจฉัยไข้อีดำอีแดง

แพทย์มักวินิจฉัยโรคจาก การตรวจร่างกาย และอาการของผู้ป่วย นอกจากนี้ อาจใช้การตรวจเพิ่มเติม เช่น

• การตรวจ Rapid Strep Test – ทดสอบหาเชื้อสเตรปโตคอคคัสในลำคอ
• การเพาะเชื้อจากสารคัดหลั่งในลำคอ

การรักษาไข้อีดำอีแดง

1. การใช้ยาปฏิชีวนะ

แพทย์มักให้ยาเพนิซิลลิน หรือ อะม็อกซิซิลลิน เพื่อกำจัดเชื้อ ควรรับประทานยาให้ครบตามที่แพทย์สั่ง

2. การดูแลตามอาการ เช่น

• ดื่มน้ำมากๆ เพื่อป้องกันภาวะขาดน้ำ
• รับประทานอาหารอ่อนเพื่อลดการระคายเคืองคอ
• ใช้ยาพาราเซตามอลเพื่อลดไข้และบรรเทาอาการปวด

ภาวะแทรกซ้อนของไข้อีดำอีแดง

หากไม่ได้รับการรักษาอย่างเหมาะสม ไข้อีดำอีแดงอาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น

• ไข้รูมาติก (Rheumatic Fever) ส่งผลต่อหัวใจ
• ไตอักเสบ (Post-streptococcal glomerulonephritis)
• หูชั้นกลางอักเสบ
• ปอดอักเสบ หรือไข้หวัดใหญ่แทรกซ้อน

วิธีป้องกันไข้อีดำอีแดง

• ล้างมือบ่อยๆ ด้วยสบู่และน้ำสะอาด
• หลีกเลี่ยงการใช้ของร่วมกับผู้ป่วย
• ปิดปากและจมูกเมื่อไอหรือจาม
• พักผ่อนให้เพียงพอและรักษาสุขภาพให้แข็งแรง

ไข้อีดำอีแดงเป็นโรคที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย สเตรปโตคอคคัส กลุ่มเอ ซึ่งสามารถรักษาได้ด้วยยาปฏิชีวนะ หากได้รับการดูแลอย่างถูกต้อง ผู้ป่วยมักจะหายเป็นปกติภายใน 7-10 วัน อย่างไรก็ตาม การป้องกันโรคโดยรักษาสุขอนามัยและหลีกเลี่ยงการสัมผัสสารคัดหลั่งของผู้ป่วยเป็นสิ่งสำคัญ